تأثیر آموزش توابع ریاضی در محیط فناوری اطلاعات و ارتباطات با رویکرد سازنده گرایی بر توانایی حل مسأله، سطوح یادگیری از حوزه شناختی و خودکارآمدی ریاضی دانش موزان (دختر) سال دوم دبیرستان

استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات با رویکرد سازنده گرایی در آموزش امروزه مورد توجه بسیاری از پژوهشگران امر آموزش به ویژه درحوزه ریاضی قرار گرفته است. در این پژوهش از دو نرم افزار پویای ریاضی (geup و ti-interactive) و فناوری اینترنت استفاده شد. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان رشته ریاضی در شهرستان اسلامشهر بود. نمونه 30 نفر از دانش آموزان مدرسه ای دولتی بودند که 15 نفر درگروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس بود. هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش توابع ریاضی در محیط فناوری اطلاعات و ارتباطات با رویکرد سازنده گرایی بر توانایی حل مساله، سطح یادگیری از حوزه شناختی و خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان بود. برنامه آموزشی توسط پژوهشگر در طی 7 جلسه 75 دقیقه ای اجرا شدکه در این جلسات گروه آزمایش به انجام فعالیتهایی با استفاده از نرم افزارهای ریاضی و بحث و تبادل نظر و نتیجه گیری از یافته هایشان می پرداختند و به گروه کنترل به روش سنتی با استفاده از رایانه آموزش داده شد. اطلاعات مورد نیاز ، از طریق سه آزمون توانایی حل مساله (محقق ساخته)، سطوح یادگیری از حیطه شناختی (محقق ساخته) و آزمون خودکارآمدی ریاضی (هاکت و بتز) انجام گرفت و برای تحلیل نتایج از آزمون t گروه های مستقل استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که آموزش توابع ریاضی در محیط فناوری اطلاعات و ارتباطات با رویکرد سازنده گرایی باعث افزایش توانایی حل مساله، بهبود سطح یادگیری گردیده است و بر خودکارآمدی ریاضی و توانایی مدلسازی دانش آموزان تأثیر معنی داری نداشته است.